Duktus Epididimis
Efferent duktuliler birleşerek tek bir duktus epididimisi meydana getirir. Bağ dokusu ile çevrelenmiş olan bu duktus oldukça kıvrıntılıdır ve epididimis başının kalan kısmını, gövde ve kuyruk kısmını oluşturur. Duktus epididimis 5-6 metre uzunluktaki bir depo duktusudur, spermatozoonlar hareketlilik ve optimal fertilizasyon kabiliyetini kazanırlar. Epididimiste meydana gelen değişiklikler;
• Nuklear DNA yoğunlaşması. Sperm başı boyutunda azalma.
• Sitoplazma miktarında azalma. Sperm hücrelerinde incelme.
• Plasma membranının lipid, protein ve glikozilasyonunda değişiklik.
• Dış akrozomal membranda değişiklik (dekapasitasyon). Epididimal sıvıda bulunan yüzeyle ilişkili dekapasitan faktör spermin fertilizasyon yeteneğini inhibe eder.
Duktus içten ve dıştan silindirik görünümdedir ve epitel uniform bir yüksekliğe sahiptir. Epitel bazal hücrelerden ve uzun prizmatik hücrelerden meydana gelmiş psödostratifiye tiptir. Her iki hücre tipinde de lipid damlacıkları görülür. Prizmatik hücreler ilave olarak da pigment granüllerine, lizozomlara ve salgı damlacıklarına sahiptir. Prizmatik hücrelerin lümene bakan serbest yüzlerinde hareketsiz stereosilya kümeleri bulunur; bunlar ince, uzun hücresel uzantılar olup tabanlarına yakın devamlı dallanma gösterirler, bu nedenle de mikrovilluslardan farklıdır. Epitelin salgı ürünü bu düzensiz yüzeyi kat ederek lümene ulaşır. Epitel sıvı resorbsiyon fonksiyonuna da sahiptir. Deneysel çalışmalar testisten ayrılan sıvının % 90’dan fazlasının duktuli efferentes ve duktus epididimisten resorbe edildiğini göstermiştir.
Duktus epitelinin stem hücreleri olan bazal hücreler küçük ve yuvarlak olup epitelin tabanında yerleşmiştir. Soluk boyanan sitoplazmaları az sayıda organel içerir. Ayrıca göç eden lenfositler olan Halo hücreleri de epitelde yer almaktadır. Duktus bariz bir bazal lamina ve ince bir lamina propria ile sarılmıştır, bunun dışında sirküler düzenlenmiş düz kas liflerinden oluşan ince bir tabaka yer alır. Kas tabakası epididimisin kuyruğuna doğru giderek kalınlaşır ve duktus deferens ile birleşmeden hemen önce iç longitidünal, orta sirküler ve dış longitidünal olmak üzere üç tabaka halinde düzenlenir. Kas tabakalarının düzenlenmesindeki farklılıklar müsküler aktivitedeki farklılıklar ile uyumludur. Baş ve gövdede, duktus spermatozoonun transportunu sağlayan spontan peristaltik kasılmalar gösterir. Peristaltik kasılmalar kuyruk bölgesinde azalır, burası spermatozoonların depolandığı esas bölgedir.
Histoloji
-
Endosülfan ve okratoksin-A’nın birlikte sıçanlarda toksisitesi: histopatolojik değişiklikleri
-
Histoloji Pdf Ders Notları
-
DEKALSİFİYE EDİLMEMİŞ KESİTLERİN HAZIRLANIŞI
-
DEKALSİFİKASYONU TEST ETMEK
-
KELATLAMA AJANLARI
-
ELEKTROLİTİK DEKALSİFİKASYON
-
ASİT DEKALSİFİKASYON SIVILARI
-
Histopatoloji nedir ?
-
KEMİK DOKUSU VE DEKALSİFİKASYON
-
MSS’DE DEJENERE MİYELİNİN GÖSTERİMİ
-
MARKSCHE’DEN BOYASI (Spielmayer, Benda)
-
MSS‘DE MİYELİNİN GÖSTERİMİ
-
KARIŞIK OLAN TEKNİK
-
BİELSCHOWSKY TEKNİĞİ
-
GÜMÜŞ ÇÖKTÜRME YÖNTEMLERİ