Biyologlar - Biyolojiye Gerçekçi Yaklaşım

MAĞARA KUŞAKLARI (ZONLARI)

---

Mağara ortamı mağaranın içine doğru ilerledikçe nem, ışık ve sıcaklık gibi fiziksel faktörler bakımından değişiklik gösterir. Bu çevresel değişiklikler ise mağarayı ekolojik kuşaklara ayırmak için kullanılmaktadır. Bu kuşaklar şunlardır:

1- GİRİŞ KUŞAĞI: Mağaraya ilk girilen bölgedir. Dışarıdakine çok benzer koşullara sahiptir. Mağaranın bu kısmında ısı ve nem sabit değildir ve çok değişiklik gösterir. Yeterli derecede güneş ışığı bile alır. Nemli ve soğuk mikrobiyotalara uyum sağlamış yeşil bitkiler (eğreltiotları, yosunlar ve bazı mantar türleri burada bulunabilir) ancak bu ortamlarda yaşar.

2- ALACAKARANLIK KUŞAĞI: Giriş kuşağının biraz daha ilerisinde alacakaranlık kuşağı yer alır. Burada ışık çok azdır, bu nedenle bitkilerin birçoğu bu ortamda yaşayamaz. Çok az sayıdaki fotosentetik canlı burada yaşayabilir. Sıcaklık mağara ortamı tarafından az çok sabitlenmiş olsa da, sıcaklık ve nem oranı dışarıdaki değişimlerden etkilenmektedir. İşte bu loş ortam birçok mağara canlısına (örneğin; troglofil, rastlantısal türler, stygoxen) ev sahipliği yapar. Semenderler, kurbağalar, örümcekler
bunlardan bazılarıdır.

Bu iki kuşağın bulunduğubölüme EŞİK KUŞAĞI adı da verilir.

3- ORTA KUŞAK: İlk mutlak karanlığın olduğu ortamdır. Fakat buradaki ısı ve nem oranları halen yüzeydeki değişikliklerden etkilenmektedir.
4- KARANLIK KUŞAK: Bu kuşağa görece daha büyük mağaralarda rastlanır. Sabit neme sahip bölgelerdir. Bu bölgede troglobit ve stygobitler yaşar.
Bu iki kuşağın bulunduğu bölüme KARANLIK KUŞAĞI adı da verilir. Ve bu kuşak daha sonra Değişken Sıcaklıklı ve Sabit-Sıcaklıklı Karanlık Kuşak olmak üzere ikiye ayrılır.

---