Biyologlar - Biyolojiye Gerçekçi Yaklaşım

İntihar Davranışında Serotonerjik Sistemin Genetiği

Genetik faktörler birçok psikiyatrik koşulda psikopatoloji riskine katkıda bulunur fakat spesifik genler henüz tanımlanmamıştır.

Nörotransmitter değişiklikleri postmortem dokuda kısmen nörotransmitter reseptörlerin ve biyosentetik veya parçalayıcı enzimleri nin çalışmalarına dayanan patojizyolojinin etiyolojisinde yer almaktadır. Değişmiş reseptörler ve enzimlerin tanımlanması potansiyal etiyolojik öneme sahip genleri tanımlamaya yarar. Bu genlerdeki polimorfizmler majör depresyon bozukluğu,psikozlar, alkolim, kişilik bozuklukları, agresif – saldırgan davranışlar ya da intihar davranışları gibi psikopatolojilerin nörokimyasal temellerinin bir parçası olan canlı dokularda protein fonksiyonunda değişikliklere katkıda bulunabilir. Değişmiş serotonerjik fonksiyon birçok önemli psikiyatrik durumun etiyoloji ve patogenezinde rol oynamaktadır. Özellikle daha düşük serotonerjik fonksiyonun intihar davranışıyla ilişkili olduğunu hakkında çok delil vardır.Bu nedenle, serotronerjik sistemle ilgili genler, intihar davranışı için genetik diyatezin bir parçası olarak çalışmaya layık olan aday genlerdir. Bu tez, serotonin biyosentetik enzim triptofan hidroksilaz (TPH; a779c yerine koyma), serotonin taşıyıcı (5-HTT, 5-HTTLPR alleli), 5-HT1B reseptörü (g861c, c129t yerine koyma) ve 5-HT2A reseptöründeki (t102c) polimorfizmlerin sonucunun intihar davranışlarıyla olan ilişkilerini inceler. Diğer araştırmalar canlı dokudaki daha düşük serotonerjik fonksiyon ve saldırganlıkla ilişkili olan U alelini bulmuşlardır. 5-HTT geninin 5-komşu promoter bölgesinde bir 44 baz çifti yerleştirme / silme, daha az 5-HTT ekspresyonu ve 5-HTT bağlanmasına neden olabilir. Otopsi sonrası 220 olguyu inceledik ve promotör genotipi ile 5-HTT bağlaması arasında bir ilişki bulamadık. Ayrıca depresif(vakaların) ve intihar vakalarının prefrontal korteksinde daha az 5-HTT alanı bulunmasına rağmen majör depresif bozukluk, intihar veya patolojik saldırganlıkla hiçbir ilişki bulamadık. İlişkisiz 178 denekten oluşan genomik DNA örneklerinde nükleotid 861 ve nükleotid 129’da 5-HT1B reseptörü için iki polimorfizm tespit ettik. Bununla birlikte, polimorfizm ve depresyon, intihar, saldırganlık veya alkolizm arasında bir ilişki gözlenmemiştir. İnsanlarda 5-HT2A reseptör geni için yaygın iki polimorfizm vardır. 5-HT2A reseptörü gen polimorfizmlerinin çalışmalarının sonuçları intihar davranışı ile önemli ana ilişkilere işaret etmez. Buna karşılık, 5-HT2A reseptörünün kendisinin intiharda arttığı bildirildi. Gen ekpresyonunu etkileyen promotör bölgeyi içeren fonksiyonel polimorfizmler bu bulguyu açıklayabilir. Beyindeki serotonerjik fonksiyonla ilgili aday genlerin çalışmaları, psikiyatrik hastalığa katkıda bulunan genetik değişiklikler oluşturmak için giderek daha fazla kullanılmaktadır. Beyindeki serotonerjik fonksiyon ile ilgili aday genlerin çalışmaları, psikiyatrik hastalığa katkıda bulunan genetik değişiklikleri belirlemek için giderek daha fazla kullanılmaktadır. En anlamlı çalışmalar, aday genlerin çalışmasını psikopatolojinin yanı sıra ilgili proteinlerin direkt ölçümü ile birleştirir.

Kaynak: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0022395603000487

Tuna Terzioğlu