Bilinmesi Gereken 25 Çarpıcı Güzel Kuş Türü !
Dünyanın dört bir yanında yaşayan, her biri birbirinden güzel 25 kuş türünün sizlere tanıtmaya çalıştık. Daha fazlasını keşfetmek için sizler için hazırladığımız 25 güzel kuş listemize göz atın… Bu güzel kuşların her birini benzersiz kılan özellikler nelerdir? Nerede yaşarlar ve nasıl beslenirler?
1- Mavi alakarga
Latince adı; Cyanocitta cristata (Linnaeus, 1758) olan Mavi alakarga, Kuzey Amerika'ya özgü bir kuş türüdür, ancak Amerika Birleşik Devletleri'nin orta ve doğu bölgelerinde de yaygın olarak bulunabilirler. Hem yaprak döken hem de iğne yapraklı ormanlarda ürer ve yerleşim bölgelerinin yakınında yaygın bir şekilde görülürler. Yayılış alanları Kanada'dan doğu ve orta ABD'den güneye Florida ve kuzeydoğu Teksas'a kadar uzanır.
Yaklaşık 10 inç (25cm) uzunluğunda ve yine yaklaşık üç ons (85 gr) ağırlığındadırlar. Erkek bireyler 22-30 cm (9-12 inç) ve kanat genişliği 34-43 cm (13-17 inç) olmak üzere 70-100 g (2,5–3,5 oz) ağırlığındadır.
Cyanocitta cristata fındık, tohum ve meşe palamudu, çekirge, tırtıl veya küçük böcekleri yiyerek beslenmeketedirler.
Bu güzel kuşlar, parlak mavi renkleri, kontrast açık gri göğüs ve beyaz yüzü ile tanınabilir. Boynunun etrafında siyah, U şeklinde bir yaka ve tepenin arkasında siyah bir kenarlık vardır. Cinsiyetlerin büyüklüğü ve tüyleri biribirlerine çok benzerdir. Tüyleri yıl boyunca değişmez. Kaynaklarda dört alt türü tanımlanmıştır yazmasına rağmen diğer bazı kaynaklarda 5 alt tür adı verilmektedir.
Altürler: C. c. bromia - C. c. burleighi - C. c. cristata - C. c. cyanoptera - C. c. semplei
Çiftleşme mevsimi Mart ortasında başlar, Nisan ortasından Mayıs ortasına kadar zirve yapar ve Temmuz'a kadar uzanır. Yuvalama için herhangi bir uygun ağaç veya büyük çalı kullanılabilir. Yuva tercihen 3 ila 10 m yükseklikte inşa edilir.
Dişi bireyler mavimsi veya kahverengi lekeler ile açık kahverengi olan iki ila yedi yumurta yumurtlar. Yavrular yuvadan ayrılmadan önce ebeveynleriyle bir ila iki ay kalabilirler.
2. Kırmızı Tepeli Turaco
Latince adı, Tauraco erythrolophus olarak da bilinen Kızıl Tepeli Turaco, Afrika'ya özgü bir kuş türüdür. Sahra altı Afrika'nın ovalarında, ormanlık alanlarında ve ormanlarında yayılış gösterirler.
Kırmızı Tepeli Turacos yaklaşık 20 inç (50cm) uzunluğundadır. Tohum, meyve, çiçek, yaprak ve termit gibi yiyeceklerle beslenirler.
Son derece hızlı koşabilirler ve bir orman maymunu gibi ses çıkarırlar. Yeşil gövdeli, beyaz yüzlü ve kırmızı bir tepesi var.
Bazı kaynaklara göre, güzel kırmızı tepeleri yaklaşık 5cm kadardır.
3. Altın Sülün
Altın Sülünler, Latince adı: Chrysolophus pictus, “gökkuşağı sülün” ve “Çin sülün” olarak da adlandırılır. Batı ve orta Çin dağlarında yayılış gösterirler. Batı Çin'in dağlık bölgelerindeki ormanlara özgü olamalarına rağmen, Birleşik Krallık, Kanada, Amerika Birleşik Devletleri, Meksika, Kolombiya, Peru, Bolivya, Şili, Arjantin, Uruguay, Falkland Adaları, Almanya, Belçika'da vahşi nüfuslar kurulmuştur. Hollanda, Fransa, İrlanda, Avustralya ve Yeni Zelanda, İngiltere'de Doğu Anglia'da Breckland'ın yoğun ormanlık alanlarında ve Scilly Adaları'ndaki Tresco'da bulunabilirler.
Yetişkin erkek 90-105 cm (35-41 inç) uzunluğundadır ve kuyruğu toplam uzunluğun üçte ikisini oluşturur. Dişi bireyler orantılı olarak daha kısa bir kuyruğa (60-80 cm (24-31 inç) sahiptirler.
Güzel görünüşlü ve parlak renklidir. Yetişkin erkeklerde ibik, sırt, gaga ve incikler sarı, yanlar siyah çubuklu portakal renkli, örtü tüyleri yeşil ve kanatlar mavidir. Omuzlar, arka kesim ve alt kesim derin koyu kırmızı renklidir. Kuyrukta kahverengi egemendir. Dişiler ise siyah çubuklu sarı renklidir.
Çoğunlukla meyveler, tahıllar, tohumlar ve kurtçuklar ile beslenirler.
Eşsiz ve güzel altın tepeleri, bir gökkuşağı renginde değişen tüyleri ve uzun kuyruk tüyleri ile tanımlanırlar. Sülünlerin genelde erkekleri renklidir dişileri ise kahverengidir, genç erkeklerde bir, bir buçuk yaşlarına kadar dişilerle aynı renge sahiptirler. Altın sülünleri diğer sülünlerden ayıran başka bir özellikleri ise ayakları ve gagasıda sarı renktedir.
Dişi bireyler bir seferde 8 ila 12 yumurta yaparak kuluçkaya yatarlar. Kuluçka süreleri 22 -23 gündür. Nisan ayında kuluçkaya yatan sülünler yıllık ortalama 24 - 36 adet yumurta verirler.
4. Boyalı Kiraz Kuşu
Boyalı Kirazkuşları, latince adı, Passerina ciris, Kuzey Amerika'nın güney bölgelerinde bulunur ve güneye Orta Amerika ve Karayiplere göç ederler.
Erkek bireyleri bir yaşına kadar dişi bireylerden ayırt etmek oldukça zordur. Ayrıntılı incelemeler neticesinde dişilerden ayrıla bilir. Birinci yılın sonunda parlak renkleri ile dişilerden ayırt edilebilir.
Erkek kuşlar, iki yaşına geldiğinde gözle görülebilen canlı mavi, kırmızı, yeşil ve sarı renkleri belirginleşir.
Koyu mavi kafası, yeşil sırt, kırmızı kıç ve alt kısımları türün tanımlanmasını son derece kolaylaştırır. Dişi ve genç boyalı kirazkuşlarının tüyleri yeşil ve sarı-yeşildir, kamuflaj görevi görür. Görüldüğünde, yetişkin dişi diğerlerinden farklıdır, çünkü diğer benzer ötücü kuşlarından daha parlak, daha gerçek bir yeşil renge sahiptir. Yetişkin boyalı kirazkuşları 12-14 cm (4.7-5.5 inç) uzunluğunda, kanat açıklığı 21-23 cm (8.3-9.1 inç) ve 13–19 g (0.46-0.67 oz) ağırlığında olabilir.
Üreme aralığı coğrafi olarak ayrı iki bölgeye ayrılmıştır. Bunlar arasında Güney Arizona, güney New Mexico, güney ve doğu Teksas, Oklahoma, Arkansas, Louisiana, kuzey Florida, kıyı Georgia, güney kıyıları ve Güney Carolina Santee Nehri ve kuzey Meksika gibi iç su yolları bulunmaktadır.
Güney Florida, Küba, Bahamalar'da, hem Meksika kıyılarında hem de Orta Amerika'nın çoğunda kışlar. Bazen, New York, Pennsylvania, ve New Jersey de dahil olmak üzere daha kuzeyde vagrants olabilirler. Kuş ayrıca birkaç yılda bir Kanada'nın New Brunswick bölgesinde kuzeyde bulunabilmektedir.
Tohumlar, tahıl ve çok çeşitli böcekleri yiyerek beslenirler.
5. Flamingo
Flamingolar, Phoenicopterus, Amerika (Karayipler), Afrika, Asya ve Avrupa'ya özgü kuşlardır.
Flamingo (Phoenicopterus), flamingolar (Phoenicopteriformes) takımının flamingogiller (Phoenicopteridae) familyasından Phoenicopterus cinsini oluşturan 6 kuş türünün ortak adıdır.
Uzun pembe bacaklı, perde ayaklı, gövdeleri mekik biçimli, beyaz pembemsi tüylü, ince uzun boyunlu, gagası içe doğru kıvrık ve ucu siyahtır. Dünyada 5 milyon civarında bireye sahip oldukları düşünülen flamingoların 3,5 milyonunun Afrika’da yaşadığı, geri kalan bireylerin ise Güney Avrupa, Asya, Amerika’da bulunduğu bilinmektedir.
Flamingolar, uzun ve ince bacaklara, yine uzun, eğri bir boyuna ve pembe rengi tüylere sahiptir. Belirgin özelliklerinden biri kıvrık bir gagalarının olmasıdır. Tüylerindeki pembe renk tonları, yedikleri yiyeceklerin içerdiği karotin miktarına göre değişir. Esaret altındaki genç kuşlar, çok az karotin içerikli besinler aldığından beyaz tüylere sahiptirler. Küçük böcekler, karides ve mavi-yeşil algler ile beslenirler.
Flamingolar güzel pembe renklerini yedikleri karideslerden alırlar. Ne kadar çok karides yerse, tüyleri o kadar parlak olur, daha az karides yiyorlarsa daha beyaz görünürler.
İç sistematikte iki farklı konsept vardır. Flamingoların Phoenicopterus, Phoeniconaias ve Phoenicoparrus olarak üç cinse bölünmesi veya tüm türlerin ortak olarak Phoenicopterus cinsinde birleşmesi. Son varyete daha eski olurken ilk olarak bahsedilen de yeni değildir. Phoenicoparrus 1856'da Charles Lucien Jules Laurent Bonaparte tarafından, Phoeniconaias 1869'da George Robert Gray tarafından bölünmüştür. Phoenicopterus diğer ikisinden daha az özelleşmiş bir pul yelpazesinden ayırt edilirken, Phoeniconaias ve Phoenicoparrus ise bir arka tırnağın olması veya olmaması ile farklılaşırlar.
6. Sümbül Amerika Papağanı
Sümbül Amerika Papağanı, latince adı: Anodorhynchus hyacinthinus olan Sümbül Amerika papağanı orta ve doğu Güney Amerika'ya özgü bir papağandır . Yaklaşık 100 cm (3,3 ft) uzunluğunda (başının üstünden uzun sivri kuyruğunun ucuna kadar) diğer papağan türlerinden daha uzundur. En büyük amerika papağanı ve en büyük uçan papağan türüdür, ancak Yeni Zelanda'nın uçamayan kakaposu 3.5 kg' ağırlığa kadar ulaşabilmektedir. Genel olarak kolayca tanınmasına rağmen, daha küçük Lear'ın Amerika papağanı ile karıştırılabilir. Habitat kaybı ve yabani kuşların evcil hayvan ticareti için tuzağa düşürülmesi, vahşi doğada nüfusu üzerinde ağır bir yük oluşturmaktadır. Bu nedenle türler Uluslararası Doğanın Korunması Birliği Kırmızı Listesi'nde Savunmasız olarak sınıflandırılmış ve Nesli Tehlike Altında Olan Yabani Hayvan ve Bitki Türlerinin Uluslararası Ticaretine İlişkin Sözleşme'nin Ek I'indeki listesiyele koruma altına alınmıştır.
Sert kabuklu yemişler ve tohumlar yerler. Gagaları bir hindistancevizi kıracak kadar güçlüdür. Bu kuşlar, gözlerinde ve gagalarında sarı aksanlarla parlak kobalt mavisi tüyleriyle tanınabilir.
Yuvalama, Temmuz ve Aralık ayları arasında, habitatlara bağlı olarak ağaç kovukları veya kayalık alanlarda inşa edilen yuvalarda gerçekleşir. Yumurta sayısı bir veya iki yumurtadır , ancak genellikle sadece bir yavru kuş hayatta kalır. İkinci yumurta birinciden birkaç gün sonra yumurtadan çıkar ve daha küçük yavru kuş, yiyecek için ilk doğan ile rekabet edemeyerek ölür. Kuluçka süresi yaklaşık bir ay sürer. Yavru bireyler altı aylık olana kadar ebeveynlerine bağımlı kalırlar. Olgun bireyler yedi yaşında üremeye başlarlar.
7. Guatemala Bayrağında Yer Alan Quetzal Kuşu
Latin adı, Pharomachrus mocinno olan Quetzal, Meksika'dan Panama'ya kadar olan ormanlık alanlarda yayılış gösterirler. (Güney Amerika ve doğu Panama'da bulunan Pharomachrus cinsinin diğer ketzallerinden farklı olarak) bulunur. Renkli tüyleri ile bilinir. Bu türe ait iki alt türü bulunmaktadır. Bu alt türler P. m. mocinno ve P. m. Kostaricensis dir.
Bu tür 36 ila 40 cm (14-16 inç) uzunluğundadır. Ayrıca erkek bireyler 65 cm'ye (26 inç) kadar uzayabilir. Yaklaşık 210 g (7.4 oz) ağırlığındadırlar. Trogonidae familyasının en büyük temsilcisidir.
Meyve, kertenkele, böcek ve diğer küçük canlıları yiyerek beslenmektedirler. Üreme mevsimi Meksika'da Mart-Nisan, El Salvador'da Mayıs-Haziran ve Guatemala'da Mart-Mayıs aylarıdır. Yumurtaların kuluçka süresi yaklaşık 18 gün sürer.
Bu tür habitat kaybı nedeniyle IUCN Kırmızı Listesi'nde tehdit altında olarak sınıflandırılmıştır.
8. İbibik Kuşu
İbibik latince adı, Upupa epops (Linnaeus , 1758), çavuş kuşu adı ile de bilinen, Gökkuzgunumsular (Coraciiformes) takımının, ibibikgiller (Upupidae) familyasında yer alan tek kuş türüdür. Uzunluğu 28 cm kadardır. Gagası uzun yay biçiminde, tüyleri turuncu-kahverengi olup başı sorguçlu, kısa kanatlı bir kuştur.
Etiyopik ve Palearktik bölgelerin ağaçlık ve bağlık yerlerinde yaşarlar. Yaşlı ağaç bulunan açık yerlerde, çam ormanı veya yaprağını döken ormanlarda, meyve bahçelerinde ve bağlarda yerleşirler. Açık arazide bulunabildiği gibi şehir parklarında da rastlanabilir.
Her çeşit oyukta ve kovukta yuvalarını yaparlar ve insana rahatlıkla alışırlar. Haşere, böcek, böcek larvaları, salyangoz ve solucanlarla beslenirler. Sivri ve uzun gagaları ile toprağı eşerek çıkardığı kurtçukları havaya fırlatıp gagasını açarak havada kapmayı severler. Afrika, Avrupa ve Asya'da yayılış gösteriler .
Bu kuşlar, karıncalar, böcekler, çekirgeler ve daha fazlası dahil olmak üzere çeşitli böcekler ile beslenirler
Uzun gagaları, siyah ve beyaz çizgili tüyleri, kahverengi kafaları ve uçlarında siyah ve beyaz çizgili kahverengi tepeleri ile kolaylıkla tanımlanabilirler.
Yuvasını ağaç kovuklarında veya yüksek toprak deliklerinde yapar. Türkiye'de yazın kuluçkaya yatarlar. Kuluçka zamanı kuyruk bezinden ağır bir koku yayılır. Dişileri 4-12 adet açık mavi veya zeytuni kahverengi yumurtalar üzerinde 16 gün kuluçkaya yatarlar. Kuluçka sırasında erkek dişiyi besler. Yavrular dışkı atarak düşmanlarından kendilerini korurlar.
9. Atlantik Martısı - Bayağı deniz papağanı
Atlantik Martısı veya Bayağı deniz papağanı olarak adlanırılan bu kuş Alcidae familyasından bir kuş türüdür türünün latin adı: Fratercula arctica (Linnaeus, 1758) dir , Atlantik Okyanusu yakınında bulunurlar. Çoğunlukla İzlanda ve Faroe Adaları'nda yaşayan deniz papağanları, Kanada, Kuzey Avrupa ve Arktik Daire gibi diğer bölgelerin de yerli canlısıdır.
Bu kuşların siyah bir gövdesi mevcut olamakla birkikte karın altı beyaz renklidir. Canlı turuncu renkli ayakları ile dikkat çeken kuşun gagaları kışın parlak turuncudan griye dönüşür. Gözlerinin çevresinde bulunan siyah desen, ona palyaçovari bir görünüm kazandırır. Renkleri penguenlere yakın gibi görünsede, penguenden daha çok papağanı andıran bir görüntüye sahiptir.
Gövde uzunluğu yaklaşık 30 cm olup, 60 cm kanat açıklığı ile yaklaşık bir güvercin büyüklüğündedir. Görece kalın bir başı ve kısa boynu ona tıknaz bir hava verir. Yetişkin bir deniz papağanı yaklaşık 500 gr ağırlığındadır. Alaca gaganın kuvvetli renkleri kışın solarken, aynı şekilde mercan kırmızı renkte perdeli ayakları da soluk sarı hal alır. Büyük kıkırdağımsı gaga kılıfı, yavru tüylerine sahip olduğu aşamada atılır ve yenisi çıkar. Genç kuşlar kırmızı çizgileri olan koyu gri bir gagaya sahiptir.
Kuşların uçuşu biraz hantal gözükse de buna rağmen göçmen kuşlardır ve kışın Güney Afrika'ya veya Yeni Zelanda 'ya kadar uçarlar. Kuluçka yerlerine geldiklerinde büyük sürüler oluşturarak karakteristik daireler çizerler ve denize kadar ilerleyerek sardalya türü balıkları avlarlar. Bir deniz papağanının kanat çırpışı oldukça sessizdir. Bu esnada kuşlar 80 km/h kadar hızlara ulaşabilirler. Ancak bu, kısa kanatları daha çok dalmaya uygun olduğundan kuşlar için çok büyük güç sarfiyatı demektir.
Bayağı deniz papağanı kuluçka zamanı özellikle Kuzey Atlantik'te dağılım gösterir. Kuluçka bölgesi Güney-Kuzey istikametinde Bretanya'dan İzlanda ve Faroe Adaları üzerinden Spitzberg'e kadar uzanır. 19. yüzyılın sonlarına kadar hatta Helgoland'da birkaç kuluçka yeri bulunuyordu. Dünya çapında yaklaşık 15 milyon kuş nüfusu olduğu tahmin edilir. Kuluçka zamanı haricinde hayvanlar açık denizde yaşarlar ve tahminen seçtikleri partnerlerine ömür boyu sadık olarak kalırlar.
10. Yeşil Kanat Amerika Papağanı
Ara cinsine ait olan bu türün latince adı; Ara chloropterus (Gri , 1859) olan Yeşil Kanatlı Amerika Papağanı, Kuzey ve Orta Güney Amerika'nın ormanlarında ve ormanlık alanlarında yaygın olan görülürler. Ayrıca Ara cinsinin en büyük türüdür.
Toplam vücut uzunluğu 90 ila 95 cm (35 ila 37 inç) arasındadır. Yetişkinin türlerin ortalama ağırlığının 1.214 g olduğu bilinmektedir. Yapılan bazı çalışmalarda ortalama ağırlıklarının 1.050 ve 1.708 g arasında olduğuda rapor edilmiştir.
Bu kuşlar meyve, kabuklu yemişleri ve tohumları yiyerek beslenirler. Dişi birey tipik olarak ağaç yüzeyindeki bir delikte yapılan yuvaya iki veya üç yumurta bırakır. Dişi yumurtaları yaklaşık 28 gün inkübe (kuluçka) eder. 28 günlük kuluçka sonrasında yumurtadan çıkan civcivler 90 günlük olduklarında yuvadan ayrılırlar.
Vücutlarında genellikle kanatlarının ve sırtının etrafında yeşil bir bant, kanatlarının ve kuyruk tüylerinin uçlarında mavi olan canlı kırmızı tüyler bulunur.
11. Leylek gagalı yalıçapkını
Pelargopsis cinsine ait olan Leylek gagalı yalıçapkınının latince adı: Pelargopsis capensis (Linnaeus , 1766) dir. Hindistan'dan Endonezya'ya kadar tropikal Hint yarımadasında ve Güneydoğu Asya'da görülmelerine rağmen çok seyrek olarak görülen bir ağaç yalıçapkınıdır .
Yetişkin bireyleri 35 cm uzunluğunda olan çok büyük bir yalıçapkını türüdür. Yetişkin bireylerde yeşil bir sırt, mavi kanatlar ve yine mavi kuyruk ve zeytin-kahverengi kafa rengi ile dikkat çekici bir kuş türüdür. Erkek ve dişi bireyler birbirlerine benzer. Çoğunlukla tüy ayrıntısında farklılık gösteren 13 alt tür tespit edilmiştir.
Leylek gagalı yalıçapkını, göller, nehirler veya kıyıların yakınında çeşitli ormanlık habitatlarda yayılış gösterirler. Bu kuşlar balık, kemirgenler, yengeçler, kurbağalar ile beslenir..
Alt türleri :
P. c. capensis (Linnaeus, 1766) - Nepal'den Hindistan'a Sri Lanka'ya
P. c. osmastoni ( Baker, ECS , 1934) - Andaman Adaları
P. c. intermedia Hume , 1874 - Nicobar Adaları
P. c. burmanica Sharpe , 1870 - Myanmar'dan Çinhindi'ye ve güneyden kuzeyde Malezya Yarımadası
P. c. malaccensis Sharpe, 1870 - orta ve güney Malay Yarımadası, Riau Takımadaları ve Lingga Adaları
P. c. cyanopteryx ( Oberholser , 1909) - Sumatra , Bangka Adası ve Belitung Adası
P. c. simalurensis Richmond , 1903 - Simeulue Adası (Endonezya'daki Sumatra adasının batı kıyısında)
P. c. sodalis Richmond, 1903 - Banyak , Nias , Batu ve Mentawai Adaları (Sumatra'nın batı kıyısında)
P. c. innominata ( van Oort , 1910) - Borneo
P. c. javana ( Boddaert , 1783) - Java
P. c. floresiana Sharpe, 1870 - Bali - Flores ( Küçük Sunda Adaları )
P. c. gouldi Sharpe, 1870 - kuzey Filipinler
P. c. gigantea Walden , 1874 - orta ve güney Filipinler
12. Tavuskuşu
Phasianidae familyasında yer alan bu kuşun latince adı; Pavo cristatus dur.
Hindistan'a özgü olan bu kuş türü. Tohumlar, çiçekler, bitkiler, küçük böcekler, kurbağalar ve küçük sürüngenler yiyerek beslenir. Hint tavus kuşu Phasianidae'nin en büyük ve en ağır temsilcileri arasında yer alır.
Doğal ortamlarında tür, kurak ve yarı kurak alanlarda, çalılar, koruluklar ve yaprak döken ormanlarda bulunur. Yerden beslenirler ve yuvası yerdedir, ancak tünemesini ağaçların tepelerine yapar. Genellikle tohumlarla beslense de bazen böcekler, meyveler ya da sürüngenlerle de beslenebilirler.
Tavus kuşları genellikle yeşil veya mavi gövdeli, vücutlarının arkasına yayılan güzel kuyruk tüyleriyle dikkat çekici bir güzelliğe sahiptirler.
13. Gökkuşağı Papağanı
Gökkuşağı papağanı Psittaculidae familyazına ait bir kuş türü olup, latince adı; Trichoglossus moluccanus (Gmelin , 1788) dir. Avustralya'ya özgü olan bu papağan türü. Doğu sahilleri boyunca, kuzey Queensland'den Güney Avustralya'ya kadar yaygın olarak bulunurlar. Yaşam alanı yağmur ormanları , kıyı çalıları ve ormanlık alanlardır. Gökkuşağı papağanının alt türü olarak listelenen birkaç takson şimdi ayrı türler olarak kabul edilmektedir.
Trichoglossus moluccanus kuyruğu da dahil olmak üzere uzunluğu 25 ila 30 cm arasında değişen orta boy bir papağandır. Ağırlıkları 75 ila 157 gr arasında değişir. Tüm alt türlerde olduğu gibi, aday ırkın tüyleri çok parlaktır. Baş yeşilimsi-sarı bir nukal yakalı derin mavi ve üst kısımların geri kalanı (kanatlar, sırt ve kuyruk) yeşil, göğüs turuncu / sarı, karın derin mavi, uyluk ve kıç yeşil renklidir. Uçuşta sarı kanat çubuğu, kırmızı alt kapaklarla açıkça tezat oluşturur.
Genç bireyler ve yetişkinlerde yavaş yavaş turuncuya giden siyah bir gaga mevcuttur.
Hem erkekler hem de dişi bireyler parlak ve canlı renktedirler.
Güney Avustralya'da üreme genellikle kış sonundan yaz başlarına kadar (Ağustos-Ocak) sürer. Avustralya'nın başka yerlerinde, gıda mevcudiyeti ve iklim değişiklikleri nedeniyle bölgeden bölgeye değişen Mart ayları hariç her ay üreme kaydedilmiştir. Yuvalanma bölgeleri çoğunlukla değişkendir. Okaliptüs , palmiye gövdesi veya sarkan kaya gibi uzun boylu ağaçların oyuklarını tercih ederler. Çiftleşme sonrasında yuvaya bir ila üç adet yumurta bırakılır. Kuluçka görevi sadece dişi birey tarafından yerine getirilir. 25 günlük kuluçka süresinden sonra yavru bireyler meydana gelir.
14. Salma gagalı Toucan
Ramphastos Ramphastidae familyasında sınıflandırılan tukanlardan oluşan bir kuş cinsidir. Latince adı; Ramphastos sulfuratus olan tür. Meksika'nın güneyinden Orta ve Güney Amerika'ya kadar olan tropikal ve subtropikal bölgelerde yayılış gösterirler. Parlak renkli tüylerinin yanı sıra renkli ve çok büyük gagaları ile oldukça dikkat çekicidirler.
Bu cins içinde en büyük tukan türleri yer almaktadır. Boyları 42 ila 61 cm. arasında değişir. Hepsinin kanatları, kuyrukları ve kalçaları siyah renkli tüylerle kaplıdır ancak diğer tüyleri ve gagalarının renkleri türlere göre değişiklik gösterir. Çoğunlukla meyve yerler, aynı zamanda böcek, kertenkele ile de beslendikleri bilinmektedir.
Tukanlar yaygın olarak tahıl maskotu olarak kabul edilir. Siyah gövdeli, güneş ışığı sarısı göğüs rengine sahip olan bu kuşlar göç etmezler ancak yöresel olarak yer değiştirebilirler.
15. Amerikan Sarıasmagiller
Icteridae familaysında yer alan bu türün latince adı; Icterus galbula dır. Erkekleri genellikle siyah ve sarı ya da turuncu olup beyaz lekeleri vardır. Dişi ve gençleri, erkekler kadar gösterişli renge sahip değildir. Yılda bir tüy dökerler. Uzun kuyrukludur. Yuvayı dokumacı kuşlar gibi örerek yaparlar. Tropik ve tropik altı türler yerleşikken, ABD gibi daha kuzeyde bulunan türler göçmendir.
Ana besinleri böcekler olmakla birlikte, nektar ve meyvelerlede beslenirler. Bazı türler, bahçelere konulan kuş besleme tahtalarında, portakal ve üzüm suyu ile beslenebilirler. Bu kuşlar meyve, çiçek, nektar ve böcekleri yerler.
16. Gri Taçlı Turna
Turnagiller (Gruidae), turnamsılar (Gruiformes) takımına ait bir kuş familyası. Güney Amerika ve Antarktika hariç tüm dünyada yayılış gösterirler. Genellikle sazlık bölgelerde bulunurlar. Uzun bacaklı, uzun boyunlu kuşlardır. Tohumlar, meyveler ve küçük hayvanlarla beslenirler. Göç ederler. Gaga, boyun ve kanatlar uzun, kuyrukları kısadır. Birçok türde trake, göğüs kemiğinin içinde kıvrımlar yaparak rezonanslara neden olur ve bu yüzden sesleri kilometrelerce uzaklardan duyulabilir. Yuvalarını yere yaparlar ve içine genellikle iki yumurta bırakırlar.
17. Bohem İpekkuyruk
Bohem İpekkuyruk, Bombycillidae familyasına ait bu türn latince adı; Bombycilla garrulus (Linnaeus , 1758) dur. Avrasya ve Kuzey Amerika'nın kuzey ormanlarında üreyen sığırcık büyüklüğünde bir ötücü kuştur . Esas olarak buff-gri tüyleri , siyah yüz işaretleri ve sivri bir tepesi vardır. Kanatları beyaz ve parlak sarı ile desenlenmiştir ve bazı tüy uçları bu türe İngilizce adını veren kırmızı mumsu bir görünüme sahiptir. Üç alt tür bulunmaktadır, bu alt türler görünüşte sadece küçük farklılıklar gösterir. Dişiler erkeklere benzer, ancak genç kuşlar daha az belirgindir ve az sayıda mumsu kanat uçları vardır veya hiç yoktur. Bohem mum ağzı sedir ve Japon mum ağzı ile benzerlik göstersede, boyut ve tüy farklılıkları ile onlardan kolayca ayırt edilebilir.
Üreme ve yaşam alanı, genellikle suya yakın olan iğne yapraklı ormanlardır. Çift, genellikle gövdeye yakın, bir ağaç veya çalıda çizgili bir fincan şeklinde yuva yapar. 3-7 yumurta yumurtlayan dişi tarafından kuluçka gerçekleştirilir. Kuluçka süresi 13-14 gündür. Civcivler altrikiyal ve çıplaktır ve başlangıçta çoğunlukla böceklerle olmak üzere her iki ebeveyn tarafından beslenir. Yumurtadan çıkan yavrular yaklaşık 14-16 gün sonra yuvayı terk ederler.
18. Geniş gagalı sinek kuşu
Geniş gagalı sinek kuşu, latince adı; Cynanthus latirostris (Swainson , 1827)dir. Kuzey Amerika'ya özgü bir kuş türü olup, 9-10 cm uzunluğundadır ve yaklaşık üç ila dört gram ağırlığındadır.
Üreme habitatı Güneydoğu Arizona'daki Sonoran Çölü - Chihuahuan Çölü ekotonu ve Madrean Sky Adaları ve Güneybatı Amerika Birleşik Devletleri'nin aşırı güneybatı New Mexico'su ve Kuzeybatı Meksika'nın kuzey Sonora'sının kurak ovasındadır .
Yetişkinlerin üst kısımlarında ve göğüs kısımları ağırlıklı olarak metalik bir yeşildir. Alt örtü ağırlıklı olarak beyazdır. Kuyruk koyu renklidir ve hafifçe çatallanmıştır.
Erkek gagası düz, çok ince ve kırmızı renklidir. Boğazı masmavi renktedir. Dişi bireyler erkekten daha az renklidir. Genellikle beyaz göz çizgisi gösterirler.
Dişi, çalı veya ağaçlarda korunaklı bir yere yuva yapar. Dişiler iki beyaz yumurta bırakırlar. Bu tür sinek kuşu kısmen göç eder, kış aylarında en kuzeydeki bölgelerden Orta Meksika'ya çekilir .
Bu kuşlar çiçeklerden ve çiçekli ağaçların nektarlarından beslenir veya böcekleri yakalarlar
Kanatları son derece hızlı hareketlidir - saniyede 78 kadar kanat çırpabilirler.
19. Gölgeli Kırmızı Papağan
Gölgeli Kırmızı Papağan Pseudeos fuscata (Blyth , 1858) Psittaculidae ailesindeki bir papağan türüdür .
Bu papağan türü yaklaşık 25 cm uzunluğunda ve kısa kuyrukludur. Genellikle kahverengi - sarı veya turuncu bantlar şeklinde renklidir. Gaga koyu turuncu renktedir ve alt çene kemiğinin tabanında çıplak turuncu bir cilt alanı vardır.
Yeni Gine ve çevre adalarda yayılış gösterirler. Bu kuşlar meyve, tohum, nektar ve böcekler ile beslenirler.
Parlak turuncu gagaları ve canlı turuncu ve sarı tüyleriyle tanınırlar.
Doğal yaşam alanları subtropikal veya tropikal nemli ovalar ve ormanlar, subtropikal veya tropikal mangrov ormanları ve subtropikal veya tropikal nemli montan ormanıdır .
20. Kırmızı Amerika Papağanı
Latince adı; Ara macao olan Kırmızı Amerika Papağanı, Orta ve Güney Amerika'ya özgüdür.
Diğer Macawslar gibi, yaklaşık 90 cm lik bir boy uzunluğuna sahip olmaları ile birlikte ağırlıkları 2 kilodan fazladır. Meyve, fındık ve tohumların yanı sıra diğer hayvanlar için toksik olan meyveler ile beslenirler.
Kırmızı Amerika Papağanı tüyleri kırmız, sarı ve mavi renklerin güzel bir karışımıdır. Gagaları güçlüdür ve nazik kuşlar olmalarına rağmen güçlü seleri ile bilinirler.
21. Tavuskuşu
Latince adı; Pavo cristatus olan kuş türü Tavus kuşları arasında ençok görülen türdür. Hindistan'a özgü bir kuş olup, tohumlar, çiçekler, bitkiler, küçük böcekler, kurbağalar ve küçük sürüngenler ile beslenirler.
Tavus kuşları 120cm ye kadar büyüyebilen oldukça uzun boylu ve 14 kilo ağırlığa ulaşabilen iri kuşlardandır. Kuyruk tüyleri 180 cm uzunluğa kadar ulaşabilir.
Tavus kuşları genellikle yeşil veya mavi gövdeli, vücutlarının arkasına yayılan güzel kuyruk tüyleriyle muhteşem bir güzellik sergilerler.
22. Mandarin ördeği
Latince adı; Aix sponsa olan Ahşap Ördek veya Mandarin ördeği , Kuzey Amerika'ya özgüdür. Göller, nehirler, dereler, kunduz ve çiftlik göletleri boyunca ormanlık alanlar ve diğer çeşitli tatlı su bitki örtülü sulak alanlar da dahil olmak üzere çok çeşitli habitatları işgal ederler.
Bu ördekler 50 cm civarında bir büyüklüğe ve 2 kg lık bir ağıtrlığa sahiptirler.
Bu ördekler hafif karınlı, marron göğüslü, siyah kanatlı, beyaz desenli ve mavi-yeşil bir tepedir. Erkeklerin renkleri dişi bireyler göre daha parlaktır.
23. Mavi Cennet Kuşu
Mavi Cennet Kuşları, latince adı; Paradisaea rudolphi, Papua Yeni Gine'ye özgü bir kuş türüdür. Bu kuşlar çoğunlukla meyve ve böcekleri yiyerek beslenirler, ancak sürüngenler ilede beslendikleri bilinmektedir.
Mavi Cennet Kuşları, siyah ve mavi tüylerinin yanı sıra siyah yüzleri ve mavi buruşuk kafalarıyla tanınırlar.
24. Gurney’nin Pitta
Gurney'nin Pitta, latince adı; Hydrornis gurneyi (Hume , 1875), Maylay Yarımadası'nda yayılış gösterirler ve orta boy bir ötücü kuştur Tam büyüdüğünde yani yetişkin boya ulaştığında 17 -18cm uzunluğa ulaşabilirler Bu kuşlar öncelikle solucanlar, böcekler ve salyangozlar ile beslenirler.
Gurney’nin Pitta'sının başında mavi, beyaz ve kahverengi gövdelerin yanı sıra canlı sarı ve turuncu renkler yer alır.
Dişiler erkekler kadar parlak değildir, ancak yine de başlarının üstünde mavi renk mevcuttur.
25. Deniz Alakargası
Deniz Alakargası, latince adı; Coracias caudatus (Linnaeus, 1766), gökkuzgunları (coraciiformes) takımına ait bir kuş familyasıdır. Sahraaltı Afrika ve Arap Yarımadası'nın güneyinde ağaçlık savan bölgelerde yayılış gösterirler
Ağaç kovuklarına yuva yapan dişi alakargalar her yumurtlamada 2 ile 4 arasında yumurta bırakırlar. Erkek ve dişiler birlikte kuluçkaya yatar. Üreme döneminde yuvanın savunmasında oldukça saldırgan olurlar. 18-20 günlük kuluçka süresi geçirirler. Kuluçka dönemi sonunda yavrularının yumurtadan çıkabilmesi için yumurtaları kendileri kırarlar.
Bu kuşlar 11cm uzunluğunda ve 100 gr civarında ağırlığa sahiptirler. Bu kuşlar böceklerin yanı sıra küçük amfibiler ve kertenkeleler ile beslenirler
Bu güzel kuşlar yeşil ve mavi renktedir ve lila renkli bir göğse sahiptir. Kahverengi gözleri ve siyah bir gaga ile oldukça dikkat çekici bir kuş türüdür.
Kaynak: https://chipperbirds.com/beautiful-birds/
©Biyologlar.com
Zooloji Haberleri
-
Komodo Dişleri, Theropod Dinozorların Dişleriyle Çok Benziyor
-
Biyologlar yeni kaplan böceği türünü ortaya çıkarıyor: Eunota houstoniana
-
Bilim insanları yeni bir geko türünü ortaya çıkardı
-
CT taramalarında ortaya çıkan tuhaf yılan benzeri solucanların sırları
-
Dev kaplumbağalar yok edildikten 600 yıl sonra Madagaskar'a geri döndü
-
Hindistan kaplanları iklim ve insan baskısı arttıkça yükseklere tırmanıyor
-
Kitlesel Yok Oluşlardan Kurtulan Memeliler, ‘Genel Yiyici’ Değildi
-
Avrupa’da Bilinen Son Timsah 4,5 Milyon Yıl Önce Yaşamıştı
-
Ağaç kesimi ve iklim değişikliği dağ kuşlarını tehdit ediyor
-
Biyologlar, istilacı, etobur kurbağaların artık Georgia'da ürediğini söylüyor
-
Myanmar'da yeni bir çukur engereği türü keşfedildi.
-
Çin'de yeni bir iguana türü keşfedildi
-
Dev Dinozor Leşleri, Yırtıcılar İçin Önemli Bir Besin Kaynağıydı
-
Yarasalar 50 Milyon Yıl Önce de Ekolokasyon Kullanıyordu
-
Anadolu parsı aylar sonra yeniden görüntülendi