DNA-mRNA Melezlemesi
Eğerki RNA’lar DNA’nın belli bölgelerinin(genlerin)kopyaları iseler, DNA çifte sarmalı iplikçiklerine ayrıştırıldığında bu RNA’ların (örneğin mRNA’ların)kendilerine kalıplık yapan iplik-çiklerin ilgili bölgeleri ile aynen DNA’da olduğu gibi çifte sarmal yapabilmeleri beklenirdi. Sol spiegelemann’ın deneyi (1961) DNA – mRNA hibridlemesinin olabildiğini gösterir. Deneyin yapı-lışı: T2 (bakteriyofaj) mRNA’ları, fajların bakterileri enfeksiyonlarından sonra ³²P kullanılarak eti-ketlendiler. Ayrı bir işlemle de T2 DNA’ları, trisiumlu timidin ( ³H-T) kullanılarak etiketlendiler.Bu ikisi(etiketli mRNA ve etiketli DNA)solüsyon halinde birbirleri ile karıştırılarak sıcaklıkları 100°C ye getirildi. Böylece T2 DNA’sının iplikçiklerine ayrışması sağlandı. Yavaşça soğumaya terk edile-rek karışımın oda sıcaklığına kadar gelmesi beklenildi. Soğumuş karışımdan bir miktar alınarak CsCI yoğunluk gradyantı santrifüjüne tutuldu. Moleküller yoğunluk gradyant tüpü içinde kendi yo-ğunluklarına eşit bölgeye gelinceye kadar santrifüj edildiler. Santrifüj işleminin bitiminden sonra tüp içeriği, gradyant bozulmayacak şekilde franksiyonlarına ayrıştırıldı. Herbir franksiyonun radyo-aktivitesi ³H ve ³²P’ye özgü olacak şekilde ölçüldü ve milimetrik kağıt üstüne işlenerek grafiği çı-kartıldı. T2 mRNA’sının bir bölümü serbest bir pik şeklinde bulunurken (sadece ³²P’nin ß ışınımı veren franksiyonlar), diğer bir bölümü T2 DNA’sı ile birlikte bulunmaktaydı (³²P’nin ß ışınımı ile ³H’un ß ışınımı aynı franksiyonlarda üst üste ) başka bir deyimle,T2 mRNA’ları ile bunlara model-lik yapan T2 DNA’sının iplikçikleri (belli bölgelerinde) melez sarmalar yapmışlardı. Ayrıca T2 mRNA’ları ilgisi olmayan başka bir virüs ve bakteri DNA’ları ile hiçbir sarmal oluşturmamakta idiler. Baz orantılarının T2 DNA’sına benzer olması da bu melezlenmenin gerçekleşmesine yeterli olmamaktaydı.
Daha sonraları başka araştırmacılar tarafından da yapılan deneyler, her organizmanın mRNA’ larının kendi DNA’sı ile hibridlenebileceğini gösterdi. Sonuç olarak mRNA’ların baz sıralanmaları, bunlara modellik yapan DNA iplikçiğinin bir kesitinin baz diziliminin bir kalıbıdır.
Bu çalışmanın başka bir sonucu da farklı türden canlıların DNA’larını hipridleyerek baz dizilim benzerliklerine bakmak için bir yöntem geliştirilmiş olmasıdır.
DNA-RNA melez sarmalları, E.coli DNA’sı ile yine E.coli tRNA ve rRNA’ları ile de yapıldı.Bu RNA’ların da E.coli DNA’sının ilgili bölgeleri ile eşlendikleri görüldü
Genetik
-
İnsanlarda Kaç Kromozom Vardır?
-
Sık görülen mikrodelesyon sendromları nelerdir?
-
Bilim insanları kromozomları nasıl inceler?
-
Arkea'da Kromozomlar ve DNA Replikasyonu
-
DNA Onarım Mekanizmaları Nelerdir?
-
DNA hasarına neden olan etkenler nelerdir?
-
XYY Süper Erkek Sendromu - JACOB’S, Sendromu
-
Bitki doku kültürü çalışmaları ile haploid bitkiler elde edilebilir
-
Gram pozitif bakterilerden genomik DNA izolasyon protokolü
-
E. coli bakterisinden genomik DNA izolasyon protokolü
-
DNA’nın Keşfi
-
İnsan Genom Projesi Nedir ? Amaçları Nelerdir ?
-
Genomik mikrodizilimlerle ikilenme teşhisi yöntemi
-
Gen duplikasyonu ve amplifikasyonu nedir?
-
DNA ile RNA Arasndaki Farklar ve Benzerlikler Nelerdir